merica, here I come!
Eindelijk was het dan zover. Het grote avontuur ging beginnen. Eind augustus vertrokken we richting Chicago. Na een vlucht van acht en een half uur en een autorit van 2 uur, kwamen we aan bij Olivet Nazarene Univerity in Bourbonnais. Officieel was zaterdag pas de dag dat alle studenten met hun spullen op de campus in kunnen trekken, maar omdat Teun van zo ver kwam, mocht hij al eerder zijn kamer in gaan richten. Nadat dat gedaan was, moesten vanzelfsprekend de tennisbanen bezocht worden. Toevallig was de coach daar met een speler aan het trainen. Na de kennismaking, nodigde coach Tudor Teun uit om een balletje mee te komen slaan. Dat was natuurlijk niet tegen dovemans oren gezegd. Een mooie start van zijn verblijf daar.
Aan de bak
Teun had al aangegeven dat hij erg veel zin had in het hele tennisgebeuren, maar dat hij de knop richting de te volgen studie nog wel om moest gaan zetten. Hij heeft uiteindelijk voor bewegingswetenschappen/bewegingsleer gekozen. Een behoorlijk pittige studie volledig gericht op het menselijke lichaam. Hoewel Teun prima Engels spreekt, is het volgen van allerlei vakken in het Engels, wel even een ander verhaal. Hij besteedt veel tijd aan zijn studie, om alles zo snel mogelijk op de rails te krijgen.
Nog meer aan de bak
Ook met tennis, moet Teun flink aan de bak. Het tennisteam bestaat uit 20 spelers, die allemaal proberen bij de beste 6 te komen. Dat zijn namelijk degenen die de meeste wedstrijden mogen spelen. Een mooie uitdaging dus. Het eerste toernooi dat Teun speelde wist hij met zijn dubbelpartner te winnen en ook in de enkel wist hij het toernooi op zijn naam te schrijven. Een hoopvol begin, dat smaakt naar meer.
