n de herfstvakantie speelde Teun een bronstoernooi in Amsterdam. De loting had hem aan de 14-jarige, fysiek sterke, Baltus van Mierlo gekoppeld. Het bleek al snel dat deze jongen een harde forehand had, maar dat hij niet supersnel was. Teun wist hem erg goed te bespelen door erg gevarieerd te spelen. Diepe ballen afgewisseld met korte ballen, zorgden ervoor dat Teun de eerste set met 6-4 won. Ook de tweede set begon Teun voortvarend. Hij kwam 3-0 voor te staan en was goed op weg naar de overwinning tegen deze goede tegenstander. Maar toen schoot het hem in de lies. Teun had er veel last van en dat werd alleen maar erger. Aanzetten ging niet meer goed, waardoor hij telkens net te laat bij de bal was om er nog iets goeds mee te doen. Frustrerend, maar opgeven is een woord dat niet in Teun zijn woordenboek voorkomt. Zijn tegenstander rook bloed en wist de tweede set met 6-3 te winnen. In de derde en beslissende set was het helemaal gedaan met Teun. Puur op karakter wist hij nog een game te pakken, maar hij deed niet eens meer een poging om bij de bal te komen. De derde set ging met 6-1 naar zijn tegenstander. Erg jammer, want Teun stond echt goed te spelen en had de wedstrijd vrijwel zeker gewonnen als hij blessurevrij was gebleven.
Inmiddels is Teun een aantal keer bij de fysio geweest. Hij heeft zijn heupadductor verrekt. Dat is de spier van zijn bovenbeen naar zijn lies. Dagelijks moet hij oefeningen doen om de spier te versterken. Daarnaast verplicht 2 weken rust houden, in de hoop dat hij het volgende bronstoernooi in Beneden-Leeuwen weer kan spelen.
